Zac Ioannidis
"555291a692963a0710019e6135fcd9b3c7dd6e53", "pages_env"=>"dotcom", "versions"=>{"jekyll"=>"1.5.1", "kramdown"=>"1.3.1", "liquid"=>"2.5.5", "maruku"=>"0.7.0", "rdiscount"=>"2.1.7", "redcarpet"=>"2.3.0", "RedCloth"=>"4.2.9", "jemoji"=>"0.1.0", "jekyll-mentions"=>"0.0.6", "jekyll-redirect-from"=>"0.3.1", "github-pages"=>"17", "ruby"=>"2.1.1"}, "project_title"=>"zacoppotamus.github.com", "project_tagline"=>"blog", "owner_name"=>"zacoppotamus", "owner_url"=>"https://github.com/zacoppotamus", "owner_gravatar_url"=>"https://github.com/zacoppotamus.png", "repository_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com", "repository_nwo"=>"zacoppotamus/zacoppotamus.github.com", "repository_name"=>"zacoppotamus.github.com", "zip_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com/zipball/master", "tar_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com/tarball/master", "clone_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com.git", "releases_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com/releases", "issues_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com/issues", "wiki_url"=>"https://github.com/zacoppotamus/zacoppotamus.github.com/wiki", "language"=>"JavaScript", "is_user_page"=>0, "is_project_page"=>false, "show_downloads"=>true, "url"=>"http://blog.izac.us"}" target="_blank">

Greek Posts

Φεύγω (Απάντηση στο Μένω Ελλάδα; Μένω)

*Το κείμενο το έγραψα ως απάντηση σε αυτό το άρθρο του φίλου Βαγγέλη. Τελικά επεκτάθηκε και πήρε αυτή την μορφή. Κατέληξε να μην έχει τόσο μεγάλη σχέση με τα επιχειρήματα που θίγει ο Βαγγέλης, μόνο με το γενικό concept. Σε κάθε περίπτωση ήταν κάτι που ήθελα να βγάλω μέσα μου εδώ και πολύ καιρό.

Βαγγέλη,

Ας προσπαθήσω να παρουσιάσω έναν αντίλογο. Όπως κι έσενα, οι απόψεις που θα γράψω βασίζονται κυρίως στο ένστικτο και άρα είναι κατά βάση προσωπικές. Φυσικά δεν έχω τις ίδιες εμπειρίες που έχεις εσύ ως ιδιώτης που συνδιαλλάσεται καθημερινά με άλλους συναδέλφους και έχει εμπερίες από πρώτο χέρι από το δημόσιο, οπότε δεν μπορώ να παραθέσω τα στοιχεία που παραθέτεις εσύ, ή να έχω μια τόσο εμπεριστατωμένη γνώμη.

Η Ελλάδα έχει λαμπρά μυαλά και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Επίσης, χάρη στην κρίση πολλοί ξεβολέυτηκαν απ’τη φούσκα τους και επιχείρησαν κάτι δικό τους, κάτι που πήγαινε κόντρα στη κατεστημένο και ίσως στη νοοτροπία τους. Τι ποσοστό όμως είναι αυτό; Πόσοι χρησιμοποίησαν την κρίση ως ευκαιρία για κάτι καινούργιο, ώστε να προκαλέσουν μια αλλάγη στο περιβάλλον τους, και να βοηθήσουν στην αναδημιουργία της χώρας; Κατά τη γνώμη μου ένα ελάχιστο ποσοστό. Αυτό γιατί έγινε; Γιατί ο όρος “επιχειρηματικότητα” την Ελλάδα ήταν και είναι ταμπού. Ένα σημαντικό βήμα θα γίνει όταν κάποιοι την ασπαστούν και καταλάβουν τα χειροπιαστά ωφέλη που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Αλλά μέχρι τότε αναμένουμε. Σίγουρα θα ενταθεί η επιχειρηματικότητα στο μέλλον και περιμένω πως και πως νέους επιχειρηματίες, που δεν μολύνθηκαν από το “όνειρο” του δημοσίου να βγουν και να αλλάξουν τον κόσμο. Ελπίζω κι εγώ έτσι να μπορέσω να προσθέσω ένα λιθαράκι και να βοηθήσω κάπως τον τόπο μου.

Βλέπω ακόμα ανθρώπους γύρω μου να θέλουν να γυρίσουν σε περασμένες επόχες (έχω μόνο το 2004 ως σημείο αναφοράς, δεν μπορώ να μιλήσω για τα 80s) όπου όλοι ήταν βολεμένοι και ζούσαν σε μια φούσκα. Όπου κανείς δεν προλάμβανε για το μέλλον, αδιαφορούσε για κοντινά, καθημερινά προβλήματα που στο τέλος γιγαντώθηκαν και ήρθαν να μας καταστρέψουν. Κι αυτό για μένα είναι το χειρότερο. Ότι άνθρωποι (και δυστυχώς και πολλοί της ηλικίας μου) είναι έτοιμοι να ασπαστούν ένα κατεστημένο βαθιά συντηρητικό που κρύβεται πίσω από ένα πέπλο προοδευτισμού και τυφλά να παλέψουν γι’αυτό.

Δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας είναι πιο καπάτσος από τον Γερμανό ή τον Σκανδιναβό. Ότι inherently δηλαδή έχουμε ένα γονίδιο που μας διατάσσει να φοροδιαφέυγουμε, να θεωρούμε εαυτόν υπεράνω νόμου και γενικά να ζούμε σαν να υπάρχουμε μόνο εμείς στον κόσμο. Απλά η κοινωνία ποτέ δεν λειτούργησε ώστε να αποτρέψει τέτοια φαινόμενα (μάλλον τα επικροτούσε, πχ Αγανακτισμένοι). Από τη στιγμή που δε βλέπω την κοινωνία να αλλάζει δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Από τη στιγμή που βλέπω πογκρόμ και την απο-ταμπού-ποίηση (υπάρχει τέτοια λέξη;) του φασισμού και μικρών, καθημερινών τέτοιων φαινομένων, που είναι πια γύρω μας δε θα πιστέυω ότι υπάρχει μέλλον για αυτή τη χώρα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δε νιώθω τόσο δεμένος με τη χώρα όσο πολλοί άλλοι. Μικρός, σε μια καθοριστική ίσως ηλικία έμενα στο εξωτερικό και είχα διαφορετικές παραστάσεις. Σίγουρα έχω μια εξειδανικευμένη άποψη για αυτή την περίοδο αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι υπάρχουν ορισμένα μικροπράγματα που μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινότητα μας και να αυξήσουν δυσανάλογα την ποιότητα της ζωής μας. Το πιο απλό; Ο σεβασμός για τις ανάγκες του συνανθρώπου μας. Δε ζούμε μόνοι μας σε μια κοινωνία και οποιαδήποτε πράξη μας, όσο μικρή κι αν είναι έχει μια συνέπεια στον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό. Δυστυχώς, τέτοιες (θετικές) συμπεριφορές εδώ, από την εμπειρία μου τουλάχιστον, σπανίζουν.

Θα μου πεις “και γιατί δεν κάθεσαι εδώ να παλέψεις γι’αυτή την αλλάγη;”. Γιατί βαρέθηκα να νιώθω ξένος στον τόπο μου. Βαρέθηκα να σιχαίνομαι τους ελληναράδες που νομίζουν ότι ζουν σε έναν επίγειο παράδεισο και προκλητικά ζούνε στη δικιά τους φούσκα και κάθε βράδυ βγαίνουν και τα σπάνε. Ίσως να ζω εγώ σε μια φούσκα, δεν ξέρω.

Δεν τρέφω καμία ουτοπία ότι στο εξωτερικό ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αλλά αυτός είναι και ο σκοπός. Πιστεύω ότι σε μια αξιοκρατική κοινωνία όπου η πορεία μου θα καθοριστεί από τις προσωπικές μου προσπάθειες, θα νιώσω πιο ευτυχισμένος όταν και αν πετύχω και η αμοιβή μου θα είναι μεγαλύτερη (δε μιλάω για χρήματα, αυτό είναι το λιγότερο, αλλά για ποιότητα ζωής).

Επίσης δεν έχω χειροπιαστές προτάσεις για να πάει η χώρα μπροστά, όπως εσύ. Οι δικές μου όμως πιστεύω ότι είναι ικανές και αναγκάιες για να γίνει κάτι τέτοιο και, όπως είπα, δεν τρέφω αισιοδοξία για την εφαρμογή τους (να αλλάξει η νοοτροπία μας δηλαδή) στο άμεσο μέλλον. Ίσως να χρεαστεί να “καούνε” 2-3 γενιές στο ενδιάμεσο. Ο χρόνος θα δείξει και πιστεύω ότι θα είναι ωφέλιμο να ξανακάνουμε αυτή τη συζήτηση σε 10 χρόνια για να δούμε τι άλλαξε.

Όσο για μένα; Χαίρομαι που φέυγω. Δυστυχώς νιώθω ότι έχω ακόμα υποχρεώσεις απέναντι στον τόπο μου και μου είναι δύσκολο να φύγω ενώ κυριαρχεί αυτή η κατάσταση. Όμως δεσμεύομαι να διατηρήσω στενές σχέσεις με όσους παλεύουν να κάνουν αυτή τη χώρα καλύτερη, να αλλάξουν την κοινωνία και να προωθήσουν την επιχειρηματικότητα σε καιρούς δύσκολους. Θα την πονάω τη χώρα μου και θα βοηθήσω κι εγώ για να γίνει όπως τη φαντάζομαι. Θα βοηθάει το γεγονός ότι θα είμαι μακριά και η άποψή μου γι’αυτή θα είναι πια ιδεαλιστική.

About Me

I'm a Computer Science student at the University of Bristol. Can't think of something smart and witty about me to write right now so I'll just leave this as is for the time being. Twitter || Github.